سال بعدش هم بهش کتيبه عشق داديم!

البته لازم به ذکره که دو سال بعدش من اين کتيبه عشق رو ازش قرض گرفتم و يه سه چهار ماهي پيشم بود! چيز خوبي بود! البته قيچي التماسمون کرد که سال بعد دوباره بهش کتيبه عشق نديم!

ما هم تولد سال بعدش يه جعبه کتيبه ي عشق خالي رو کادو کرديم بهش! فهميده بود سرکاريه ها به روي خودش نيورد! کادوي اصلي اش هم همون قلبه بود که رو ديوار اتاقشه! مي بيني ما چه قدر پولداريم؟ اصلا مي بيني چه قدر خوب بلد پز کادو هايي رو که دادم بدم؟

خوشم مي ياد تعريف کنم که چي کادو داديم! نوستالوژيکه!(امروز تو سرويس کلي از نوستالوژي حرف زدم و همسرويسي هام کلي بهم خنديدن! بعد يه ساعت فهميدم که اصلا نمي دونن نوستالوژي يعني چي! نوستالوژي يعني حسرت به گذشته...)